 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
За акном на людзей, на бальконы дамоў
Першы сьнег усё сыплецца, сыплецца.
І ніяк пасьля восеньскіх мутных дажджоў
Гэтай сьнежаньскай манкай зямля не насыціцца.
А на майскіх шыротах у хмелі садоў
Гарады палыхаюць агнямі зялёнымі,
І вясна, пераблытаўшы рознасьць гадоў,
Ураўненьне рашае з двума невядомымі.
І няхай не да нашых прычалаў усход
Прыязджае, паставіўшы ветразі алыя,
Каб пачуць, як вясёлы шпачыны хор
Прыгажосьць свайго краю расхвальвае.
Мусіць, трэба для нас і бяздушнасьць зімы,
І людская даверлівасьць ліпеняў сьпелых,
Каб заўсёды аб восені помнілі мы,
Каб вясну разьлюбіць не пасьпелі.
Сьвішча вецер. О як жа ахвота яму
Асьвістаць хлапчукоў, што чакаюць, чакаюць.
А вясна і павінна прыйсьці,
Таму
Што ў жыцьці толькі раз кахаюць.
А як тады?
Ці сустракаліся часьцей?
Ці цалаваліся мацьней?
Ці мілаваліся даўжэй?
…Калісьці мы пыталіся,
Пытаюцца і ў нас…
Зьмяняемся, зьмяняліся.
Час…
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
